ارزیابی کارآیی مخلوط بردو (SC 18%) در کنترل بیماری غربالی زرد‌آلو با عاملWilsonomyces carpophilus (Lev.) Adask., J. M. Ogawa & E.E. Butler

بیماری غربالی با عاملWilsonomyces carpophilus  یکی از بیماری‌های مهم زردآلو در دنیا است که برای کنترل شیمیایی آن معمولاً از قارچ‌کش‌های مسی استفاده می‌شود. در بررسی حاضر، کارایی قارچ‌کش جدید مسی (میشو بردوکس® SC 18%) در مقایسه با قارچ‌کش‌های رایج شامل مخلوط بردو (بردوفیکس®SC 18%)، اکسی­کلرورمس (میشوکاپ® WP 35%) و کاپتان (WP 50%) برای کنترل بیماری غربالی زردآلو مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش در استان‌های البرز (ساوجبلاغ)، سمنان (شاهرود) و کهگیلویه و بویر احمد (یاسوج) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 8 تیمار و هر تیمار شامل 4 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل میشوبردوکس با دزهای 5، 10 و 15، در هزار، بردوفیکس با دز 15 در هزار، میشوکاپ با دز 3 در هزار و کاپتان با دز 3 در هزار و شاهدها (بدون هر گونه عملیات و با آب‌پاشی) بودند. سم‌پاشی در دو نوبت (نوبت اول، آخر پاییز پس از ریزش برگ‌ها و نوبت دوم، آخر زمستان در زمان تورم جوانه‌ها) انجام شد. درصد وقوع بیماری و درصد شدت بیماری در هر سه استان محاسبه و تجزیه واریانس انجام گرفت. مقایسه میانگین‌های درصد وقوع بیماری و درصد شدت بیماری با آزمون چند دامنه‌ای دانکن در سطح احتمال یک درصد انجام شد. نتایج نشان داد که تیمارهای قارچ‌کش‌ها با هر دو تیمار شاهد در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی‌داری داشتند. در بین تیمارهای قارچ‌کش، کارایی قارچ‌کش میشو‌بردوکس با دزهای 15 در هزار و 10 در هزار در مقایسه با شاهدها بیش از سایر قارچ‌کش‌ها بود، به طوری که درصد شدت بیماری به ترتیب در استان‌های البرز 27/4 و 35/4، سمنان 00/7 و 25/9 و در کهگیلویه و بویراحمد 67/3 و 70/4 بود. درصد وقوع بیماری در درختان سم‌پاشی شده با قارچ‌کش میشو بردوکس با دزهای 15 در هزار و 10 در هزار به ترتیب در استان‌های البرز 00/15 و 75/15، سمنان  25/8، 25/10 و در کهگیلویه و بویراحمد 00/13 و 00/17 بود.